Spinnenwebben en struiken

Het is ’s morgens vroeg. Het heeft gevroren en ik loop buiten om foto’s te maken. Ik zie een aantal struikjes. Bodembedekkers, misschien 10 cm hoog. Een plek waar ik vaak langsloop, struiken die ik al vaak heb gezien. Tussen de takjes zijn talloze spinnenwebben geweven. Nu het heeft gevroren vallen ze extra op door het kleine laagje rijp. Het treft me. Een klein struikje, nu grotendeels bedekt door spinnenwebben. Ragfijn. Kunstig geweven. En dat ik dat mag ontdekken, het mag zien. Er verwonderd stil bij sta. Zo verwonderd dat ik het wil delen. Zie jij het ook?

Al fotograferend brengt het me de vraag: hoe is jouw en mijn manier van kijken? Zien we alleen de spinnenwebben, oppervlakkig, van bovenaf gezien? Of zien we ook (nog) de struiken er onder? Met hun mooie rode takken, hun groene blaadjes die zelfs bij vorst aan de struik blijven. Zitten de spinnenwebben de struiken in de weg? Als een soort irritatie? Zo gauw mogelijk opruimen? Of focussen we helemaal op de spinnenwebben, waardoor de struiken wegvallen?

Soms gaat dat zo in het leven. Je focust je zo op het één, dat het ander wegvalt. Je het vergeet. Of simpelweg niet meer ziet. En waar je op focust, hoeven geen verkeerde dingen te zijn. Je kunt helemaal opgaan in je werk, je partner, je familie die je nodig heeft of waar je leuke dingen mee doet. Je kunt helemaal opgaan in je hobby’s, in zaken in de kerk. Allemaal spinnenwebben: ragfijn, kunstig geweven, mooi in zichzelf. Maar wat er onder zit, verdwijnt. Voor korte of langere tijd. Je cijfert jezelf weg, gaat over een grens die je te laat opmerkt. Of je gezin krijgt minder aandacht dan goed is. Of je loopt God voorbij. Op zondag wel tijd voor Hem, maar doordeweeks? Nee hoor, dan zijn er andere dingen.

Kunnen we ook beiden tegelijk zien: en de spinnenweb en de struik? Wat je spinnenwebben dan ook mogen zijn. Wat je zelf dan ook maar invult bij de struik. Als je beide tegelijk kunt zien, dan krijg je een brede blik. Sta je, hopelijk verwonderd, stil bij wat je hebt. Of beter: wat je krijgt. Want alles wat we hebben, hebben we gekregen. Gratis. Zonder voorbehoud. Maar wel met een opdracht: zorg er goed voor. En dank de Gever.

Zo’n klein spinnenweb, voor mij zo’n grote les.