Afkoelen

 

Als het tropisch warm is, zoals nu, zoek ik momenten en plekken om af te koelen. Vanochtend was weer zo’n moment. Ik had bedacht heel vroeg de wekker te zetten om, zodra het licht was, te kunnen gaan lopen met de hond die hier nu logeert. Zij heeft haar beweging nodig (en ik ook …) en ik kan rustig wakker worden en opstarten. En afkoelen dus, want het was zelfs wat fris met ‘maar’ 19 graden vanochtend om zes uur. En wat was het heerlijk. Toen we na een uur terug kwamen, was de zon al veel krachtiger en warmer geworden.

Waren we dus mooi op tijd op pad gegaan. Zo’n start geeft mij energie voor de rest van de dag, geeft mij een glimlach als ik er aan terug denk.

Later vanochtend schoot mij ineens een zin te binnen: Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer¹. Tsja, wat wil ik hiermee zeggen? Ik kan vol enthousiasme aan iets beginnen, aan een boek, een puzzel, een laagdrempelige online cursus. Maar soms haak ik net zo snel weer af. Toch niet boeiend genoeg, of het lukt niet, of…. Met het geloof kan dat ook zo zijn. Je bent ermee opgegroeid of misschien op latere leeftijd mee in aanraking gekomen. In het begin is het leuk, interessant, je bent enthousiast en wilt er meer van weten en ervaren. Maar op de een of andere manier neemt je interesse af, het wordt gewoon, het wordt een sleur, en bijna ongemerkt drijf je weg. En wat dan? Kun je nog terug? Wil je nog terug? Denk je met een glimlach of met heimwee terug aan hoe het was? Verlang je weer naar hoe het eerst ging? En als je terug wilt, waar zoek je het dan? Of: in wie? Als je zoektocht net start, waar begin je dan? In het kerkgebouw waar je veel geweest bent of dat zomaar zijn deuren open heeft? In de mensen die je nog kent van eerder? Of zoek je het bij God? Wil je deze zoektocht zelf doen? Of laat je je bij de hand nemen? “Laat u aanvuren door de Geest” staat er in de tekst.

 

Laat je aanmoedigen, laat je leiden, laat de opvatting dat je het zelf moet doen, links liggen. En ik geloof zeker dat de Geest mensen inschakelt bij Zijn werk. Dus zoek mensen op die ook geloven, vraag wat de ander bezig houdt, wat het geloof voor hem of haar betekent. Deel waar je blij mee bent, waar je je zorgen om maakt, waar jij ‘afgekoeld’ bent in je geloof. Dan mogen we, door de Geest van God, elkaar aanvuren, enthousiast maken, van elkaar leren, samen optrekken. Dus niet afkoelen, maar het vuurtje wordt juist verder opgestookt. En hopelijk geeft dat nieuwe energie, nieuwe moed voor je geloofsleven.

Misschien vind je dit spannend om te doen, voelt het kwetsbaar. Je hoeft ook niet direct aan 100 mensen vertellen hoe het met je geloofsleven is. Begin klein, bij mensen die je vertrouwt. Er zijn veel verschillende manieren om het gesprek aan te gaan, kies een vorm en een moment die bij jou past. Geef de moed niet op als het de eerste keer niet lukt, of als het je niet brengt wat je had gehoopt. Vraag maar om hulp aan de Geest, Hij wil je graag aanvuren.

Te veel zon is schadelijk: op den duur wordt het te warm, te fel. Dan moet je afkoelen en een tijdje uit de zon gaan. Laat je geloof, je liefde voor een ander, je liefde voor God niet bekoelen. Laat je juist aanvuren, zoek God steeds op, opnieuw, of voor het eerst. Vraag anderen mee in die zoektocht. Gods liefde voor jou dooft niet uit, koelt niet af, ook niet als je mijlenver bent afgedwaald, of nog nooit met Hem kennis hebt gemaakt. Nee, Zijn Vaderhart brandt van liefde, ook voor jou.

 ¹ Romeinen 12:11