Een bloemlezing

Ken je het woord ‘franterig’? Pas geleden zei ik dat tegen iemand en zij wist niet wat het was. Ik kon het niet eens zo goed uitleggen en dus zocht ik het later even op. Franterig is zoiets als wrevelig, korzelig. En ja, blijkbaar is het dialect. Weer wat geleerd.

Een beetje franterig, zo voelde ik me laatst. Maar ik had geen zin om er aan toe te geven, om chagrijnig te worden. Dus zocht ik wat te doen, iets waarbij ik even niet na kon denken. Tenminste, niet nadenken over mezelf. Afleiding dus. Niet altijd een goed idee, maar die avond wel. 

Ik pakte mijn camera en ging bloemen fotograferen die ik gekregen had. Wat experimenteren met kleuren, met licht, met de achtergrond. Of beter: de ondergrond. Want de bloemen lagen soms plat op de salontafel. Niet bepaald hun natuurlijke omgeving, maar dat is een huiskamer toch al niet voor een boeket bloemen. Gewoon tig foto’s maken, puur om het proces. Ik ben er ruim een uur zoet mee geweest. Wat mij betreft is het een prima recept tegen franterigheid. Later heb ik het met een boeket tulpen nog eens dunnetjes over gedaan.

Een aantal foto’s laat ik hier zien. Een bloemlezing zeg maar. Kijk je mee?