Verwachtingen

Voor kleine kinderen zijn tijdstippen en dagen lastig. Wanneer gaan we buiten spelen? Wanneer is volgende week, wanneer ben ik jarig? Voor een verjaardag maak je misschien wel een aftelkalender. Of je vertelt hoeveel nachtjes slapen het nog is. Weer een nacht voorbij, het is nu nog maar zoveel nachtjes tot……. verjaardag / feestje / school / sport. Als het iets leuks is, kan de tijd niet snel genoeg gaan. Dat geldt voor kinderen en net zo goed voor volwassenen. “Ik kan niet wachten” klinkt het dan. Maar als het iets naars is, kan het heel lang duren. Als je wacht op een spannende uitslag, als je wacht tot je eindelijk bij die vervelende baas weg kunt, als je wacht tot je kunt verhuizen uit je huis waar je je onveilig voelt. Dagen voelen als weken. Je zoekt afleiding. Je telt misschien ook wel af, net als een kind aftelt naar zijn verjaardag. Het kan helpen als je een datum weet: dan en dan gaat het gebeuren. Maar aan beter worden na je ziekte hangt helemaal geen concrete datum. Wanneer je gevoel van onveiligheid helemaal weg is, is moeilijk te zeggen. Dat kan je moedeloos en verdrietig maken: gaat het ooit beter worden? Hoe houd ik dit vol? En hoe lang houd ik dit vol?

 

Soms zou ik wel eens in de toekomst willen kijken. Hoe ziet mijn leven er bijvoorbeeld over vijf jaar uit? Heb ik dan een relatie? Misschien zelfs kinderen? Doe ik nog hetzelfde werk of iets heel anders? Ben ik gelukkig geweest in de 5 jaren die dan achter mij liggen? Hoe is het in de kerk en met mijn geloofsleven? Misschien ben ik over 5 jaar wel erg ziek. En dat zou ik dan weer niet van te voren willen weten. Want hoe gaat dat dan? Kan ik dat aan? Dan moet ik nu wel alles uit het leven halen, want straks….  En zo zijn er nog veel meer vragen te bedenken. Verwachtingen en hoop voor de toekomst, die zijn er. Vragen of spanningen kunnen er ook zijn. Maar of mijn hoop ooit uit komt? En wanneer dan? En stel dat mijn hoop uitkomt, is het dan net zo mooi / goed / leuk als ik in gedachten heb? Of valt het toch tegen?

 

“De nacht is vol gevaren,

de morgen vol gezang.

……

Gods hoede zal ons leiden,

de volle vrede komt!”

Dit lied (Gezang 303, Liedboek voor de kerken) zongen we laatst in de kerkdienst. Ik vind het een mooi lied, en tegelijk ook een lastig lied. Ja, ik geloof vast en zeker dat God ons zal leiden, dat Zijn vrede komt. Zonder dit geloof zou mijn leven leeg en inhoudsloos zijn. Maar wannéér komt Gods vrede dan? De vólle vrede? Wannéér is de nacht voorbij? Wannéér is die nieuwe morgen? Het is een vraag van alle tijden, wanneer Gods vrede komt. Daarin staan we niet alleen.

 

Als je je een voorstelling maakt van hoe deze dag zal zijn, wie je gaat ontmoeten, kan het achteraf tegenvallen. Het was niet zo leuk als je had gehoopt. Diegene met wie je had afgesproken, had zijn dag niet of zat vol zorgen. Het huis dat je ging bezichtigen, was niet zo mooi als op de foto’s. Je probeert een volgende keer misschien wat minder verwachtingen te hebben, je ziet wel hoe het gaat. Je durft bijna niet meer dromen, niet meer vooruitkijken. Uit een soort beschermingsmechanisme. Want als je minder verwacht, kun je ook minder teleurgesteld raken. Maar dan mis je ook een stuk voorpret. Een stuk nadenken, fantaseren, je er op verheugen.

 

Ik luister tegenwoordig vaak een podcast van Omdenken. Mensen vertellen over een probleem dat ze hebben. Vaak zit het probleem in de verwachtingen die mensen onbewust hebben. Verwachtingen van zichzelf, van hun gezin, hun baan, noem maar op. Als ze de verwachting los kunnen laten, is vaak de druk eraf. Het probleem is of wordt minder groot en ze kunnen er beter mee omgaan. 

 

Onze verwachtingen voor de toekomst kunnen ons erg bezig houden. Wat morgen misschien gaat gebeuren, kan ons belemmeren in hoe we vandaag leven. We hoeven onze verwachtingen niet krampachtig vasthouden of geforceerd loslaten. We mogen ze bij God brengen. Allemaal. Wat ons blij maakt en wat ons bang maakt. Onze hoop en onze wanhoop. Onze dromen en onze angsten. Gelukkig mogen we weten dat Gods vrede komt. Nee, we weten niet wannéér Christus terugkomt en de volle vrede komt. Maar die vrede is al wel begonnen. Een eerste begin mogen we al ervaren, al ervaren we het soms heel anders. En gelukkig mogen we ook weten dat die volle vrede niet zal tegenvallen. Daarover nadenken, daarover dromen, daar naar uitkijken: het zal nog veel mooier zijn dan we ons kunnen voorstellen. Aan God alle eer, Hij draagt ons door de tijd, geloven wordt eens aanschouwen, Zijn volle vrede komt!