Zo af en toe laat hij zich al weer zien: de mist. Passend bij de nazomer. Misschien willen we er nog niet aan, want het is nog zomervakantie, maar toch waren er al weer enkele mistige ochtenden.
De mist ‘heeft
iets’, vind ik: de wereld is kleiner, je kunt minder ver voor je uit kijken.
Dingen aan de horizon, zoals windmolens en kerktorens, zijn voor even
verdwenen. Het is windstil. Misschien wil je vertragen, verstillen.
Wat had ik enkele
weken geleden geluk. Ik had een vaartocht geboekt. ’s Morgens heel vroeg. De
enige van die organisatie voor dit jaar. En juist op die morgen was het mistig.
Adembenemend. Sereen, zou ik bijna zeggen.
Om kwart over vijf stapte ik de deur uit en maakte alvast deze foto:
En toen kwam de zon op, inmiddels was het half zeven geweest:
Aan de rechterkant zie je de luchtbellen die de boot veroorzaakte, aan de linker kant is het water vlak als een spiegel:
Alsof het water ‘wegloopt’ in de mist:
Vier zwaluwen op een rij. We zagen ze veelvuldig overvliegen, maar dit was ook een feestje om te zien:
De ‘takkenbos’ is een beverburcht. Helaas geen bevers gezien:
Wel nog een
lepelaar gespot:
En een reiger die
op de uitkijk staat:
Toen de boot weer aanlegde aan de steiger, was het nauwelijks 8 uur. Zoveel moois al gezien, om stil van te worden. In het echt was het nog mooier dan mijn foto’s kunnen laten zien. Als je eens de kans hebt om mee te gaan: doen!
Geweldig, was vast een prachtige ochtend!
BeantwoordenVerwijderen