Feestje!

Deze week passeerde mijn blog de grens van 2000 pageviews! 2000 keer is er een kijkje genomen op mijn blog. 

Foto's van een paar jaar geleden, maar ze passen prima bij deze blogpost. 

2000 keer werden verhalen en gedichten gelezen, werden foto’s bekeken. En 2000 keer mocht ik Licht uitstralen. Want dat is de ondertitel van mijn blog: met gedichten en fotoverhalen Licht uitstralen. Het Licht van het geloof. Want ik merk dat ik niet zonder God kan leven, niet om Hem heen kan. En zeker niet in de natuur. Zeker niet als ik gedichten of fotoverhalen schrijf. Niet elke foto laat dat Licht direct zien. Niet elk gedicht heeft een link met het geloof. Maar de meeste gedichten en verhalen wel.

Het waren daarom ook 2000 kansen om God te eren. 2000 kansen om te vertellen van Hem. 2000 momenten waarbij het niet om mij draait, al is het menselijk om te hopen op likes, op bevestiging, op een positieve reactie. 2000 kansen om het te verknallen - zou de pessimist zeggen. 2000 kansen om het goed te vertellen - zou de optimist zeggen. En natuurlijk hoop ik dat ik het goed(e) verteld heb. Dat de optimist het dus wint van de pessimist.

2000, ik vind het een bijzonder aantal. En dus vierde ik een -bescheiden-  feestje.

Ik maakte een foto:

 

Er was taart:

 

En later kocht ik bloemen:

 

Maakte ik een mooie wandeling (in de zon!) waar ik deze blog uitdacht:

Expres ook het paadje op de foto gezet, als symbool voor het pad dat al afgelegd is

Ik besloot dat ik de komende week elke dag iets feestelijks wil doen. Wat dat is? Nog niet zoveel ideeën, maar dat komt nog wel.

2000, een mooi getal. Maar het smaakt naar meer. Ik hoop dat veel mensen dit blog ontdekken. Niet om mij, maar om het Licht te kunnen verspreiden. En ik bid dat God zelf hier doorheen werkt. Want als Hij het niet doet, is dit blog nutteloos. Bid je mee?

 

Nazomer

Vandaag plaats ik een gedicht dat ik 3 jaar geleden schreef. Nu het (bijna) herfst is, leek het mij wel toepasselijk om te publiceren. Foto's heb ik er (nog) niet bij, wie weet komt dat volgende week. Lees mee, geniet, ik ben benieuwd of u/jij er foto's bij hebt! 

En toch blijf ik het nazomer noemen.

Kijk met me mee: die blaadjes, die bloemen.

Uitgebloeid, maar hun pracht nog niet verloren.

Van de boom gewaaid, maar dat zal me niet storen.

Hun schoonheid is nog te zien,

de bloemen verspreiden nog hun geur bovendien.

En daarom noem ik het nazomer:

het is na-de-zomer

en ik, als dromer,

zie mooie blaadjes,

schiet prachtige plaatjes,

vol kleur en ook vol verval,

bij zonneschijn, bij regenval.

Na-de-zomer, als herinnering

aan zon en warmte, als lering

over de Schepper en Zijn werk

om Hem te prijzen, heel Zijn kerk.

Ook na de zomer verlicht de zon de aarde met haar stralen,

spreekt in alle talen

van Gods grote macht,

van heel Zijn scheppingskracht.

De zon heeft Hij gemaakt, maar ook de regen.

Beide zijn nodig, zijn Zijn zegen.

En als het donker is, je die zegen nu niet ziet,

wees niet bang en vergeet dan niet:

God is er bij! Hij die alles heeft in Zijn hand

sterkt jou en staat aan jouw kant.

Hij die macht heeft bomen en bloemen te maken,

zal ook jouw leven vervolmaken.

Nu nog is er verval, lijkt het leven te stoppen.

Kom bij Hem met je vragen, je tranen, je schoppen.

Hij neemt je in Zijn armen, droogt je tranen,

zal voor jou de weg banen.

Hij beschermt je, er gebeurt niets buiten Zijn wil.

Ben je verkleumd, verdord, is je leven kil?

Hij geeft nieuw leven

zal je alles geven

wat je nodig hebt, voor nu en voor altijd.

Prijs Hem in eeuwigheid!

Bloemen (deel 3)

 

Heb je wel eens geprobeerd om in de tuin of in een veld vol bloemen 1 bloem op de foto te krijgen? Dat vind ik knap lastig. Heel vaak staan er andere bloemen in de buurt. En die komen ook op de foto. Wordt de foto vaak nog mooier van, of ze staan juist in de weg en belemmeren je zicht.

 

                                     

Bloemen in de buurt belemmeren het zicht

Bloemen (deel 2)

“De mens is (…) zoals een bloem die naar de zon zich keert / maar die ten prooi valt aan de barre winden / en knakt en sterft en is niet meer te vinden / ja zelfs haar eigen plaats kent haar niet meer.” ¹

 

Bloemen vergaan. Hoe mooi ze ook zijn, hoe prachtig ze ook kunnen bloeien, ze vergaan op een gegeven moment. Door de zon, door de wind, door de regen. Ze sterven af. Misschien komen ze volgend jaar weer op. Misschien was dit het en komen ze nooit meer terug. En zijn de bloemen eenmaal weg, dan vergeten we ze, vroeg of laat.