Fototerugblik 2020

In de laatste weken en dagen van een jaar wordt vaak teruggeblikt op allerlei gebeurtenissen: wat gebeurde er in de wereld, welke beroemdheden zijn overleden, welke sportmomenten waren de mooiste. Deze maand zag ik vaak ‘de 20 mooiste’. Een mooi rond getal, dat wel gelinkt zal zijn aan het jaartal 2020 denk ik.

Dit jaar zijn veel gebeurtenissen samen te vatten onder de noemer corona. Veel mensen kregen er mee te maken: omdat ze ziek werden of een geliefde overleed, omdat hun bedrijf moest sluiten, omdat de sportscholen dichtgingen, omdat de fysio’s dicht moesten, omdat scholen sloten, omdat (sport)evenementen afgelast werden, en nog veel meer.

Van mij ook een terugblik. Ik wilde eerst de 20 mooiste foto’s uitkiezen die ik dit jaar had gemaakt. Al tellend kwam ik op ruim 4800 foto’s die ik dit jaar gemaakt heb. Maar veel moet ik nog uitzoeken, en kiezen is niet mijn sterkste kant. Dus de 20 mooiste is wat veel gevraagd.
Toch heb ik wel 20 foto’s uit 2020 verzameld. Mooie, veelzeggende foto’s. Misschien niet de állermooiste, maar wel die een glimlach oproepen, die herinneren aan een gebeurtenis waar een groot of klein verhaal aan vast zit. Sommigen ook wat weemoedig, terugkijkend op wat voorbij is. Het vertelt lang niet alles, maar wel veel. Veel plezier met het bekijken van deze fototerugblik. 

En dit blog? Dat gaat DV ook in 2021 door. Want ik heb nog veel ideeën, foto’s, onderwerpen voor gedichten en nog veel meer. Dank voor jullie leuke reacties, of gewoon het meelezen. Fijne jaarwisseling en tot volgend jaar! 

Geen echte foto, maar deze hoort er toch echt tussen: het logo van mijn blog! 

Kerst

Gods licht schijnt overal

In de Bijbel staat: Gods Zoon is het ware licht, dat schijnt voor alle mensen. Hij kwam naar de wereld (Johannes 1 vers 9)

 

Vertel overal

van Jezus, geboren in een stal

Hij, het Licht

brengt ons dicht

bij de Vader

overal op aarde

is het feest

het is nog nooit zo licht geweest

4e Advent

 4e Advent

‘Het hemelse licht zal ons de weg wijzen naar vrede.’ Lucas 1:79

 

Zacharias zingt:

Licht omringt

wie in het donker staat.

Nooit laat

God jou alleen:

vrede, voor iedereen

3e Advent

3^e Advent: de mensen zullen een stralend licht zien.

 

In de Bijbel staat in Jesaja 9 vers 5: Er is een kind geboren, we hebben weer een koning. Hij zal over ons regeren. En zo zullen de mensen hem noemen: Wijze Bestuurder, Sterke God, Vader voor altijd, Koning van de vrede.

2e Advent

2e Advent: God schept het licht. 

De Bijbeltekst is uit Genesis 1 vers 2 en 3: De aarde was leeg en verlaten. Overal was water, en alles was donker. Toen zei God: 'Er moet licht komen.' En er kwam licht. 

1e Advent

1e Advent: Jezus is het Licht voor de wereld.

Jezus zegt: ‘Ik ben het Licht voor de wereld. Als je mij volgt, leef je niet meer in het donker. Dan hoor je bij het licht dat leven geeft’. Johannes 8:12

Het is donker, je ziet helemaal niets

Hoor, een stem, Jezus zegt iets:

Ik ben het Licht

volg Mij, dan heb je altijd goed zicht.

Ik wil het zien

 

Ik wil het zien

en ik wil wegkijken.

Ik wil het horen

en ik wil mijn oren dichtstoppen.

Ik wil erbij zijn

en ik wil me afsluiten.

Ik ben bang wat te missen

en ik ben bang voor wat ik te zien krijg.

 

Ik wil toekijken

als een kat uit de boom

verstopt, zonder rol, 

zonder opgemerkt te worden.

 

Ik wil horen

zonder dat iemand weet

dat ik er ben.

 

Ik wil herkenning vinden,

zonder dat altijd te delen.

 

Maar dat alles is zo koud, zo kil,

zo alleen, zo vervelend.

 

Ik wil erbij zijn, meemaken wat jou blij maakt

maar ik vrees het moment dat het mij te hard raakt.

Ik wil mee-leven,

maar soms voelt dat meer als over-leven.

 

Soms kom ik tevoorschijn

mijn angst en voorbehoud voorbij

soms trek ik me terug

wenste ik alles achter de rug.

 

Ja ik wil naar buiten

en ja ik wil ook hier blijven.

Ik wil het niet onderdrukken

maar ook niet overdrijven.

 

Wat zal ik kiezen?

Wil ik wel een keuze maken?

of steek ik mijn hoofd in het zand

want dan kan niets mij raken?

 

Misschien van allebei een beetje

want, lieve ik, weet je:

al die sociale media

en al die kijk-hoe-blij-wij-zijn-reclames

ze kunnen je zo heen en weer slingeren

tussen hopen, wensen, afschuw, kippevel,

ze kunnen je laten genieten en je laten huilen,

maar vertrouw dat je altijd, met alles, bij Vader mag schuilen!

Kan het zo blijven?

 

Oh jongens, kan het zo blijven? zeg ik zachtjes tegen mijzelf tijdens een vroege wandeling. De koude lucht, die zelfs een beetje pijn doet aan mijn gezicht. De wolkjes die ik blaas als ik uitadem. De vorst die zich laat zien. Allerlei vogels die van zich laten horen, niet al te luidruchtig. Ganzen die overvliegen. De oranje lucht, waar straks de zon op komt.

Kan het zo blijven? Die rust. Die stilte. Geluiden die er wel zijn, maar die ik langs me heen laat glijden. Een fijne, kalme start van de dag.

Kan het zo blijven? Dit hele seizoen, tot aan het voorjaar? Zo vind ik het najaar en de winter wel fijn.

Die lucht, die ruimte, dat land, dat water, die zon... genieten

Ik gaf de camera opdracht creatieve foto's te maken, dit was er 1 van

Al nieuwe knoppen aan de bomen, terwijl het oude blad er nog aan zit

Dankdag

Kan ik wel danken?

Wil ik wel danken?

De wereld schreeuwt zo vaak van niet:

zoveel leed, zoveel verdriet.

 

Kan ik wel danken? 

Wil ik wel danken? 

’t Eigen hart schreeuwt zo vaak van niet:

zoveel zeer, zoveel failliet.

 

Kan ik wel danken? 

Wil ik wel danken?

Of zal ik dit jaar overslaan?

Dat zal Hij toch wel verstaan?

 

Ik kan wél danken.

Ik wil wél danken.

Maar alleen als U mij helpt, Heer

is er dank die resoneert.

 

Richt mijn blik omhoog,

leer mij zien Uw boog

van trouw en zorg in mijn leven

ik mag mij overgeven.

 

Wat er ook gebeurt

hoe men schreeuwt en treurt

hoe ik word geleefd, meegesleurd

ik geloof: U huilt en treurt

 

met de wereld mee.

Maar meer nog, U heeft

al recht gedaan en doet dit nog

U, mijn Helper, machtig God!

 

Ik kan wél danken

ik wil wél danken.

Zet U zelf mijn loflied maar in

U zij dank, U overwint!  

Uitglijden

Achter in mijn tuin staat een boom die nu in het najaar van die mooie rode bladeren krijgt. Als die er af vallen, komt een deel ervan op het pad terecht. In plaats van een saai grijs tegelpad, wordt het een tapijt van rood, geel, groen, bruin.

Laat maar klinken

 

Laat maar klinken

met je stem

je blijdschap, je verdriet,

je vragen, aan jezelf, aan Hem.

 

Laat maar klinken

je vuisten

bonzend op elke deur

doe toch open, zie mij, luister.

 

Laat maar klinken

je handen,

roffelend en werkend

aan je toekomst, zonder schande.

 

Laat maar klinken

je snikken

om wat mislukt, om die

brok, die je niet weg kunt slikken.

 

Laat maar klinken

de stilte

die alles overschreeuwt

geen woorden, klanken, maar kilte.

 

Laat maar klinken

je lach en

je geluk, als het niet

te beschrijven is, met geen pen.

 

Laat maar klinken

j’ instrument

verklank, vertolk, ruim baan

aan wat je raakt, je overstemt.

 

 “Laat maar klinken

mijn dochter, mijn zoon,

alles wat in je leeft,

kom maar met je unieke toon.

 

Laat maar klinken

mijn zoon, mijn dochter

alles wat in jou stierf, 

je dalen, je haarspeldbochten.

 

Laat maar klinken,

niets is fout,

denk niet dat niemand hoort

en begrijpt wat jou zo benauwt.”

 

Laat maar klinken

bij de Heer

ben je veilig, Hij zegt:

“Mijn kind, kom maar, leg alles neer.”

              

Hij laat klinken:

“IK bevrijd,

het oude is voorbij,

IK leef, jij leeft, nu al, met Mij!”

Water

 

Ik kijk naar buiten. Er komt een koolmees de tuin in, die water uit de schaal drinkt die er speciaal voor de vogels staat. Hé wat leuk, hij vindt die schaal, hij vindt dat water. Al na een paar slokjes stopt hij met drinken. ‘Was het water niet lekker?’ schiet er door mij heen. Ik moet het dan direct maar even verversen. Eerst schoenen aan, want ik loop nog op mijn huissokken. Water mee. Schoon water in de schaal. ‘Kijk vogels, asjeblieft, schoon water voor jullie’ zeg ik zachtjes. Ze verstaan mij niet, maar ik hoop dat ze terugkomen.

En ik bedenk dat de Here God gelukkig veel beter voor ons zorgt dan ik voor de vogels. Pas toen de koolmees had gedronken, kwam ik in actie. En ik moest eerst nog voorbereidingen treffen voordat ik het water kon verversen. Hoe anders gaat dat bij de Here. Nog voor wij dorst hebben, nog voor we de behoefte hebben aan water, heeft de Here God het water al klaargezet. Voor wij op zoek gaan, biedt Hij het al aan. Heeft Hij ons al gezien en is Hij bewogen met ons. Het water dat Hij geeft is altijd vers, altijd op voorraad, je wordt er niet ziek van. Beter nog: het is Levend water. Als je dit hebt gedronken, heb je niets anders meer nodig.

Horen wij Zijn stem, Die ons uitnodigt om te komen drinken? Durven we zeggen tegen Hem en tegen elkaar dat onze eigen bron droog staat? En we dus niet zonder Hem kunnen? Geloven we Hem, dat Hij het levende water geeft? Dat het niet alleen voor anderen is, maar ook voor u, voor jou? Durf jij Hem vertrouwen? Wil jij drinken?

En ik bid, dorstig als ik ben: Heer, help mij te blijven drinken uit Uw bron. Dat is de plek waar ik U tegenkom. Dan blijf ik in leven. En maak van mij een bron die Uw water doorgeeft. Dat ook anderen U tegenkomen en leven. Voor altijd. 

Achteraf bekeken

Mooie foto’s had ik gemaakt, tijdens een wandeling in een gebied dat ik nog niet kende. In gedachten plaatste ik ze op social media. Misschien had ik wel een bijzondere paddenstoel gevonden, of eentje die zeldzaam is. Door de foto’s had ik bewijs dat ze er toch echt stonden. Blijheid en enthousiasme overheerste. Ik genoot van de wandeling, van de schepping.

Wortels

Toen ik in mijn huidige huis kwam wonen, stonden er kleine buxussen in de voortuin. Ik liet ze staan en ze werden steeds groter. De grond in de tuin is hard, met moeite kan ik er bollen poten, laat staan andere planten. Ik wilde de buxussen wel er uit hebben. Maar ja, die grond is zo hard, wie moet dat doen? Kan dat met de hand, of moet er grover geschut bij? En wat wil ik er dan hebben staan? Dus schoof ik het besluit voor me uit, ze stonden er eerst nog wel goed.

Tot de buxussen bruin werden, ze leken wel dood. Ik denk dat ze geveld werden door de beruchte buxusmot. Geen gezicht die bruine struiken, dus moesten ze er uit. Allemaal. Hulp ingeschakeld en daar gingen ze. Eén voor één werden ze gerooid. In een paar uur tijd was het bekeken. De tuin is leeg nu, op 1 andere struik na die is blijven staan.

Toen ik door de tuin liep, merkte ik het al: de grond is zachter, ik zakte er in weg met mijn schoenen. Dus al die wortels hebben de grond vastgehouden. Zodanig dat ik er geen schep in kon krijgen. Nu ben ik ook niet zo sterk, maar toch. De tuin laat ik eerst zo liggen, zonder direct nieuwe planten te poten. Kan de grond nog wat losser worden en de resterende wortels verteren.

Als je die harde grond, met al die wortels die het graven tegenhouden, nu eens vergelijkt met je agenda. Stel je elke activiteit, elke bezigheid, voor als 1 buxusstruik. En je leven als die tuin. De agenda was, voor de coronacrisis, vaak overvol. Veel mensen hadden het druk, de week was gevuld met allerlei activiteiten: werk, gezin, sociale contacten, kerk, sport, hobby’s en noem maar op. Op zich is er niets mis met al die activiteiten, maar als het teveel is, verstikt het je leven. Als je er nog een activiteit bij wilde doen, een extra struik wilde poten, lukte dat haast niet. Geen plek. Zeg maar de grond was te hard, er was geen doorkomen aan.

Zeker in het begin van corona vielen veel activiteiten stil. Veel struiken werden plotseling gerooid, zonder pardon. In een paar dagen tijd was het bekeken. De tuin werd leger en leger. Ineens zak je er in weg, het is intensief, werpt je terug op je jezelf en op je gezin als je dat hebt. En er komt niet zomaar iets voor terug, de tuin blijft eerst braak liggen. Tegelijk gebeurden er ook mooie dingen: het bracht mensen in een gezin dichter bij elkaar. Er was tijd om met de kinderen te spelen in plaats van ze naar hun sportclub te racen. Introverte mensen, die niet houden van sociale activiteiten, konden zonder schuldgevoel thuisblijven. Er kwamen online kerkdiensten, ook speciaal voor jongeren. Meer mensen dan ooit keken naar kerkdiensten en overdenkingen.  

Die buxusstruiken namen de grond helemaal in beslag, er was geen ruimte voor nieuwe planten. Ons leven zat zo vol activiteiten, er was soms geen ruimte meer voor andere mensen, of voor een spontaan uitje. En misschien was er ook wel geen ruimte voor God. Ja vaak gingen we wel naar de kerk, maar was er door de week ook ruimte voor Hem? Voor lezen in Zijn Woord, voor studie, voor aanbidding? En nu dan, nu de tuin veel leger is? Lukt het nu wel? Willen we nu wel? Dat zijn vragen die ik allereerst aan mezelf stel, maar ik stel ze ook aan u en jou. Zoekend naar antwoorden, vraag ik aan God: vul ons met U. Help ons, of de tuin nu leeg is of weer langzaam gevuld wordt, om allereerst ruimte te maken voor U. Want alleen in U is ons leven goed geworteld.

Feestje!

Deze week passeerde mijn blog de grens van 2000 pageviews! 2000 keer is er een kijkje genomen op mijn blog. 

Foto's van een paar jaar geleden, maar ze passen prima bij deze blogpost. 

2000 keer werden verhalen en gedichten gelezen, werden foto’s bekeken. En 2000 keer mocht ik Licht uitstralen. Want dat is de ondertitel van mijn blog: met gedichten en fotoverhalen Licht uitstralen. Het Licht van het geloof. Want ik merk dat ik niet zonder God kan leven, niet om Hem heen kan. En zeker niet in de natuur. Zeker niet als ik gedichten of fotoverhalen schrijf. Niet elke foto laat dat Licht direct zien. Niet elk gedicht heeft een link met het geloof. Maar de meeste gedichten en verhalen wel.

Het waren daarom ook 2000 kansen om God te eren. 2000 kansen om te vertellen van Hem. 2000 momenten waarbij het niet om mij draait, al is het menselijk om te hopen op likes, op bevestiging, op een positieve reactie. 2000 kansen om het te verknallen - zou de pessimist zeggen. 2000 kansen om het goed te vertellen - zou de optimist zeggen. En natuurlijk hoop ik dat ik het goed(e) verteld heb. Dat de optimist het dus wint van de pessimist.

2000, ik vind het een bijzonder aantal. En dus vierde ik een -bescheiden-  feestje.

Ik maakte een foto:

 

Er was taart:

 

En later kocht ik bloemen:

 

Maakte ik een mooie wandeling (in de zon!) waar ik deze blog uitdacht:

Expres ook het paadje op de foto gezet, als symbool voor het pad dat al afgelegd is

Ik besloot dat ik de komende week elke dag iets feestelijks wil doen. Wat dat is? Nog niet zoveel ideeën, maar dat komt nog wel.

2000, een mooi getal. Maar het smaakt naar meer. Ik hoop dat veel mensen dit blog ontdekken. Niet om mij, maar om het Licht te kunnen verspreiden. En ik bid dat God zelf hier doorheen werkt. Want als Hij het niet doet, is dit blog nutteloos. Bid je mee?

 

Nazomer

Vandaag plaats ik een gedicht dat ik 3 jaar geleden schreef. Nu het (bijna) herfst is, leek het mij wel toepasselijk om te publiceren. Foto's heb ik er (nog) niet bij, wie weet komt dat volgende week. Lees mee, geniet, ik ben benieuwd of u/jij er foto's bij hebt! 

En toch blijf ik het nazomer noemen.

Kijk met me mee: die blaadjes, die bloemen.

Uitgebloeid, maar hun pracht nog niet verloren.

Van de boom gewaaid, maar dat zal me niet storen.

Hun schoonheid is nog te zien,

de bloemen verspreiden nog hun geur bovendien.

En daarom noem ik het nazomer:

het is na-de-zomer

en ik, als dromer,

zie mooie blaadjes,

schiet prachtige plaatjes,

vol kleur en ook vol verval,

bij zonneschijn, bij regenval.

Na-de-zomer, als herinnering

aan zon en warmte, als lering

over de Schepper en Zijn werk

om Hem te prijzen, heel Zijn kerk.

Ook na de zomer verlicht de zon de aarde met haar stralen,

spreekt in alle talen

van Gods grote macht,

van heel Zijn scheppingskracht.

De zon heeft Hij gemaakt, maar ook de regen.

Beide zijn nodig, zijn Zijn zegen.

En als het donker is, je die zegen nu niet ziet,

wees niet bang en vergeet dan niet:

God is er bij! Hij die alles heeft in Zijn hand

sterkt jou en staat aan jouw kant.

Hij die macht heeft bomen en bloemen te maken,

zal ook jouw leven vervolmaken.

Nu nog is er verval, lijkt het leven te stoppen.

Kom bij Hem met je vragen, je tranen, je schoppen.

Hij neemt je in Zijn armen, droogt je tranen,

zal voor jou de weg banen.

Hij beschermt je, er gebeurt niets buiten Zijn wil.

Ben je verkleumd, verdord, is je leven kil?

Hij geeft nieuw leven

zal je alles geven

wat je nodig hebt, voor nu en voor altijd.

Prijs Hem in eeuwigheid!

Bloemen (deel 3)

 

Heb je wel eens geprobeerd om in de tuin of in een veld vol bloemen 1 bloem op de foto te krijgen? Dat vind ik knap lastig. Heel vaak staan er andere bloemen in de buurt. En die komen ook op de foto. Wordt de foto vaak nog mooier van, of ze staan juist in de weg en belemmeren je zicht.

 

                                     

Bloemen in de buurt belemmeren het zicht

Bloemen (deel 2)

“De mens is (…) zoals een bloem die naar de zon zich keert / maar die ten prooi valt aan de barre winden / en knakt en sterft en is niet meer te vinden / ja zelfs haar eigen plaats kent haar niet meer.” ¹

 

Bloemen vergaan. Hoe mooi ze ook zijn, hoe prachtig ze ook kunnen bloeien, ze vergaan op een gegeven moment. Door de zon, door de wind, door de regen. Ze sterven af. Misschien komen ze volgend jaar weer op. Misschien was dit het en komen ze nooit meer terug. En zijn de bloemen eenmaal weg, dan vergeten we ze, vroeg of laat.