de winnaar krijgt een krans
een
krans die verwelkt
die na
een tijdje is uitverteld
over
wie hem draagt
de
winnaar krijgt een krans
een
krans die nooit verwelkt
die
nooit raakt uitverteld
over
Wie hem draagt
Jezus
Overwinnaar krijgt een krans
een
krans van roem en eer en glorie
macht,
heerlijkheid en victorie
sieren
Hem Die hem draagt
jij
overwinnaar krijgt een krans
ook
voor jou, nu al, die glans
en
niets wat ons scheiden kan
van
Hem Die ons naar de overwinning draagt
“Wil
je blijven wonen waar je nu woont?” stond er op het theelabeltje. Ja, zei ik.
Nee, dacht ik er later achteraan. Ja, mijn huis is prima. En natuurlijk, er
zijn altijd verbeterpunten. Zaken die ik wil verbeteren of mooier wil maken.
Vernieuwen, of juist in de oude staat terugbrengen. Maar dit huis is prima,
hier kan ik nog wel jaren blijven wonen zoals het nu lijkt.
En mijn ‘nee’ dan? Is er dan een addertje onder het gras? Zijn er verborgen gebreken? Nee is het tegenovergestelde van ja, dus wat speelt hier?
De ene stengel van de amaryllis bol had ik afgeknipt. De bloemen waren uitgebloeid. Tijd om plek te maken voor de andere stengel, die al vol knoppen zat. Een paar uur later zag ik al wat dat voor effect had dat ik die ene stengel had afgeknipt. De stengel die er nog wel aan zat, trok de hele bol opzij. Het is dat de vaas het tegenhield, anders was de stengel helemaal gaan liggen. Uit evenwicht gebracht omdat hij als enige over was.
Ja en nu? Hier moest wat aan gebeuren. Anders konden de knoppen niet uitkomen en tot volle bloei komen. Met wat bamboestokjes die ik nog in de schuur had liggen en wat touw maakte ik een constructie om de stengel heen. Dit houtje-touwtje bolwerk moest de bloemen overeind houden. Niet het meest chique bouwsel om te zien, maar wel effectief. Want zowaar, het lukte. Nu een week later staat het geheel nog fier rechtop.
Ik kijk naar mijn bord. Verschillende ingrediënten liggen er op, in heel verschillende kleuren en vormen: gele paprika, rode tomaatjes, een geel/wit ei, groene sla. Verschillende kleuren, vormen en structuren. Samen vormen ze de salade. Een salade is niet alleen maar sla, of alleen maar paprika. Dat zou saai worden, smakeloos. Maar juist omdat het allemaal gezamenlijk op mijn bord ligt, vormt en wordt het een salade.
Het schoot ineens door mijn hoofd dat dit wel een beetje lijkt op de samenleving. Of op de kerkelijke gemeente. Allerlei mensen, die verschillen van uiterlijk, innerlijk, afkomst, (geloofs)overtuiging, grootte, geslacht, inkomen. Maar die in meer of mindere mate samen leven. Een samenleving vormen. De samenleving, onze samenleving. Waar wij ook deel van uit maken.
Tijd voor weer een fotoblog. Al bladerend door de foto’s van afgelopen maand kwam ik uit op de titel Weer december. En dat is dubbel bedoeld: even terug naar december en het weer in december. Er waren grijze en lichte dagen, er waren veel lichtjes in het donker, er was vorst. Genoeg fotoinspiratie.
Hoe zie jij 2022 voor je?
Als
een leeg vel papier. Zo kun je het nieuwe jaar 2022 voor je zien. Een blad, nog
onbeschreven, zonder kreukels en vlekken. Zie jij het nieuwe jaar zo voor je?
Of heb je de lijnen al uitgezet? De dagen al gevuld? Wordt het jóuw jaar, waarin veel moet wijken voor jou? Voor jouw plannen en idealen?
