We zetten een punt.
Kijken
terug
sluiten
af.
We
zetten een komma,
kijken
verder
gaan
door.
we
beginnen:
kijken
vooruit
gaan
van start.
we
kijken terug
naar
wat was
en
wat niet was
we
kijken verder
verder
dan vandaag
dan
hier en nu
we
kijken vooruit
naar
wat komt
en
wat weggaat
we
kijken omhoog
naar
Wie bij ons is
en
mogen gaan aan Zijn hand
in het
donker leven wij
breng
Uw Licht
dichterbij
zodat
wij
-hoopgevend
en hoop gevend-
in het
Licht van het Kind leven
Op zondag 28 november begon Advent, de periode
waarin we toeleven naar Kerst.
Ik schreef een gedichtje. Het begon klein en elke week kwam er tekst bij. Ik
hoop zo de kern van Advent en Kerst te laten zien. Vandaag het slot van
het gedichtje. Niet dat het nu klaar is. Juist niet. Kerst was een nieuw begin.
Deel het gedicht gerust met anderen, en wees zo een
licht. Ik wens je gezegende kerstdagen toe.
Afgelopen zondag wandelde ik langs het water. Er stond ook veel oud riet. Nu in de winter is het riet bruin. Het stond voor mij symbool voor het oude jaar. Je kijkt terug, ziet wat er nog over is van het afgelopen jaar. Wat gebleven is en wat voorbij is.
in het donker leven wij
breng
Uw Licht
dichterbij
zodat
wij
-hoopgevend
en hoop gevend-
Op zondag 28 november begon Advent, de periode
waarin we toeleven naar Kerst.
Ik schreef een gedichtje. Het begint klein en elke week komt er tekst bij. Ik
hoop zo de kern van Advent en Kerst te laten zien. Deel
het gerust met anderen, en wees zo een licht.
December: de maand dat de winter begint. De maand dat ik jarig ben. De maand -dit jaar tenminste- met ook al winters weer en winterse sfeer.
in het
donker leven wij
breng
Uw Licht
dichterbij
zodat
wij
Op zondag 28 november begon Advent, de periode
waarin we toeleven naar Kerst.
Ik schreef een gedichtje. Het begint klein en elke week komt er tekst bij. Ik
hoop zo de kern van Advent en Kerst te laten zien. Deel
het gerust met anderen, en wees zo een licht.
Daar
liep ik. De zon in mijn rug. Wat wolken aan de verder blauwe hemel. Er was
regen voorspeld, maar tot nu toe bleef het gelukkig droog. Ineens zag ik hem:
de regenboog. Hij was er volgens mij al nog voordat het regende. Ineens zag ik
nog wat: waar de boog normaal helemaal rond loopt, stopte hij nu ineens. Als ik
zag dat een regenboog stopte, of niet meer zichtbaar was, was dat omdat er een
wolk voor zat. Tenminste, zo dacht ik altijd. Maar deze boog stopte niet of was
niet onzichtbaar door een wolk. Deze stopte midden in het blauw:
Hoe
bijzonder.
in het donker leven wij
breng
Uw Licht
dichterbij
Op zondag 28 november begon Advent, de periode waarin we toeleven naar Kerst.
Ik schreef een gedichtje. Het begint klein en elke week komt er tekst bij. Ik hoop zo de kern van Advent en Kerst te laten zien. Deel het gerust met anderen, en wees zo een licht.
Welkom
in dit blog. Ik had in mijn hoofd om wat foto’s te plaatsen. Toen ik door de
foto’s van november scrolde, vielen mij de kleuren op. Kleuren die er nog in de
natuur te zien zijn, kleuren die ik binnen heb toegepast… de titel ‘Maand met
kleur’ was daarmee snel gevonden.
“De
maand november is de meest grauwe maand van het jaar” heb ik wel eens gehoord.
Deze foto’s laten zien dat het ook anders kan. En we hoeven ons humeur, onze
stemming niet van het weer af te laten hangen, maar toch doen we het vaak wel.
En een zonnetje is voor de meeste mensen aangenamer dan een grijze lucht. Ik
weet het: het is niet altijd alleen maar kleur, er zijn heus ook grijze wolken.
Letterlijk en soms ook figuurlijk. En juist als er een grijze dag of grijze
periode is geweest, is het zo mooi als we weer kleuren zien en ook kúnnen
zien.
in het
donker leven wij
breng
Uw Licht
Op zondag 28 november begint Advent, de periode waarin we toeleven naar Kerst.
Ik schreef een gedichtje. Het begint klein en elke week komt er tekst bij. Ik hoop zo de kern van Advent en Kerst te laten zien. Deel het gerust met anderen, en wees zo een licht.
Herfst: toch ook wel een favoriet seizoen van mij. Tenminste, als het niet regent…
De mist, de sfeer, het licht: ik vind het (vaak) prachtig. En het kan maar zo veranderen. Dit fotoblog is daar een voorbeeld van.
Laatst maakte ik een wandeling. Het was mistig, waardoor
allerlei dingen verhuld waren. Met mist wordt je wereld letterlijk kleiner. Later
trok de mist op. De wereld werd groter en weidser. De zon brak door. Kleuren kwamen
tevoorschijn.
Herfst: een seizoen van contrasten.
Soms kun je een andere kijk op dingen krijgen. Of dat nu gaat over dierenwelzijn, over de huizen die binnenkort bij jou in de wijk gebouwd worden, of over vliegreizen. Over thuiswerken, over digitalisering, of over de inrichting van je tuin. Ook op mensen kun je een andere kijk krijgen. Hij is veel aardiger dan je dacht, zij blijkt interessante hobby’s te hebben, dat kind heeft ook heel creatieve kanten.
her-vorm mij
als ik
af ben
gaan wijken
her-vorm
mij
als ik
niet
op U wil lijken
her-vorm
mij
als ik
niet naar U wil kijken
na de onrust
is er
stilte
na de
vragen
berusting:
niet
weten
hoe de
toekomst is
er
veranderde niets
en er
veranderde veel
toen
ik deelde
wat er
leeft
en
zweeft
door
mijn hoofd
ik uit
mij
woord
voor woord
zoekend
wat mij beweegt
en wat
mij tegenhoudt
ik ben
gezien
gehoord
ik kan
verder
morgen
gloort
laat
ik leren
meer
delen
meer
ontvangen
onbevangen
laat
ik leren
minder
apen en beren
de lat
lager
soms
sneller, soms trager
ik
zocht
U vond
mij
ik
vocht
U
redde mij
ik
dorstte
U
leidde mij
naar Uw
frisgroene wei
Er zijn van die dagen
die je
liever overslaat
dat
het huilen je nader
dan
het lachen staat.
Er
zijn van die dagen
dat er
meer wolken zijn dan blauwe lucht
dat je
voor die brij
maar
liever wegvlucht.
Er
zijn van die dagen
dan
kijk je er nóg eens naar
zoveel
vragen, puzzelstukjes,
je
antwoord is nog lang niet pasklaar.
Er
zijn van die dagen
nauwelijks
in woorden te vatten
wat
voel je, raakt je, beweegt je?
Wat
zijn je valkuilen en wat je schatten?
Er
zijn van die dagen
dan
weet je het niet meer.
“Kom
maar, schuil maar,
hier
ben je veilig”, spreekt de Heer.
Zijn
armen vangen je op
Zijn
handen dragen
Zijn
ogen zien jou
óók op
van die dagen.
Vorige week werd er bij ons in de kerk een kindje gedoopt. Voor het kindje en de ouders schreef ik een gedicht. Het eindigt zo:
het water
op je hoofd
laat zien wat God heeft
beloofd:
er is Leven voor jou, nu en
later!
Als je los moet laten:
Hij
houdt vast
Hij
houdt jou vast
Hij houdt de ander vast.
Het is ’s avonds laat. Ik vouw de was nog even op. Een merel zingt, vlakbij. Langzaam wordt hij stiller.
Zing
maar, vogel,
dan
weet ik dat de wereld leeft.
Zing
maar, vogel,
ook
als het leven wankelt en beeft.
Zing
maar, vogel,
je
getuigt van Hem die zoveel geeft.
Zing
maar, vogel,
ook
voor wie niets heeft.
Zing
maar, vogel,
ik
hoor je zang die door het luchtruim zweeft.
Zing
maar, vogel,
ik
hoor de dank die eraan kleeft.
Zing
maar, vogel,
dwars
door lach en tranen heen.
Zing
maar, vogel,
dan
ben ik niet alleen.
Dat is tenminste het ideaalbeeld.
Er zijn ook kindjes die niet geliefd zijn. Er zijn situaties dat je pas later van je kindje kunt of bent gaan houden, om wat voor reden dan ook.
Laat je niet tegenhouden
wacht
niet op de ideale omstandigheden
om te
groeien
om te
bloeien
om
jezelf te laten zien
om jezelf te zijn
Ik wil je bemoedigen, maar ben zo vaak laat met een kaartje. Ik bid een keer voor je, maar daarna vergeet ik het weer. En soms, soms voelt als een te gemakkelijke oplossing om te zeggen: ‘God is erbij’. Dan heb ik maar gemakkelijk praten. Dan lijkt het alsof ik niets hoef te doen en jij wel voldoende hebt aan die tekst. Dan durf ik het kaartje niet te sturen, want misschien kun je wel helemaal niets met die woorden.
Goudgeel graan
golft boven de grond
zwaluwen zwenken
en zwieren
alsof er geen narigheid bestond
ik kijk alsof ik nog nooit graan zag
of een
roofvogel
of een
aardappelveld
dat in de zon lag
licht
luchtig
zachte bries
kalm
koelte
die blies
wat
warmte
wat water
paars
pastel
kleurt de lucht
vogel
fluit
in zijn vlucht
maar ook
onweer
zomerstorm
ontlading
is enorm
daar
donder
kleddernat
daar
dreiging
onderschat
lang
de dag
kort
de nacht
leef
slomer
leef de zomer
Dit is de afronding. Je glimlacht. Haalt opgelucht adem. Of klinkt er ook een zucht in door? Een zucht van: en nu? Het is de laatste dag van dit schooljaar. Straks als je kind naar buiten komt, hebben jullie vakantie. Zes weken lang geen wekker. Zes weken lang geen haast. Zes weken lang geen: ik wil niet naar school. En ook: zes weken lang geen ritme, of een minder strak ritme. Zes weken lang je kind thuis. Zes weken lang ‘mag ik …?’. De hele dag.
Tijd
voor weer een fotoblogje.
Het is weer een nieuwe maand, dus ik bedacht dat het misschien leuk is om wat favoriete foto's van de afgelopen maand te laten zien. Wie weet komt er binnenkort nog zo'n blogje, want dit is nog lang niet alles...
Het zijn foto's van dichtbij huis, soms zelfs gewoon in de tuin. Mooie
dingen, zomaar tegengekomen of soms bewust opgezocht. Juni was een maand van
mooie wandelingen. Af en toe al heel vroeg 's morgens op pad, zoals bij de
fazant en de haas. Heerlijk vind ik dat. Niet dat ik zo vroeg mijn bed uit
'moet'. Maar wel dat vroege buiten zijn, als de vogels je wakker fluiten, de
zon langzaam opkomt. Als ik dan thuis kom, is de dag voor een ander net
begonnen. Oftewel: om 8 uur 's morgens al weer terug zijn en er al 10 km
op hebben zitten.
Geniet mee met dit fotorondje, ik hoor graag wat je er van vindt!
In de ideale situatie haal je alle in de weg staande grassprieten weg,
maar ja, dat kan natuurlijk niet...
Er was net een bootje voorbij gevaren.
Ik vond het wel leuk om de golf te 'vangen'
die er achteraan kwam.
Rozemarijn in bloei
Who’s
your daddy?
‘Who’s your daddy?’ las ik deze week. Het is de titel van een podcast1 die zondag -vaderdag- verschijnt. Ik vond het een treffende, prikkelende titel. De man die het presenteert, is opgegroeid zonder vader.
“De overwinningen van de duivel zijn schijnoverwinningen” zei de predikant.
En
ineens had ik het beeld van een voetbalwedstrijd - totaal wat anders
natuurlijk. Je staat als ploeg met 4-0 voor en dan komt er ineens een
tegendoelpunt. De tegenstander viert het wel, maar het stelt niet zoveel voor
natuurlijk. Hooguit is het voor de statistieken. Natuurlijk baal je als team
als je een tegengoal krijgt. Baal je als keeper dat je je doel niet ‘schoon’
hebt gehouden. Maar verder is er niets aan de hand. Een overwinning van de
duivel is als zo’n tegendoelpunt, zo’n 4-1. Hij viert het wel, en vele mensen
met hem. Hij lijkt macht te hebben. Immers, er worden nog veel ruzies gemaakt.
Er is nog veel schelden, dreigen, bedreigen, haat, nijd, jaloezie, strijd,
macht en misbruik van macht. Mensen gunnen elkaar het licht in de ogen niet, zo
lijkt het soms. Er zijn oorlogen, er is onrecht, misbruik, onderdrukking,
slavernij. Soms letterlijk ver van ons bed, soms heel dichtbij. Schijnoverwinning?
Dit zijn toch echte overwinningen?! Ja, dit lijken echte overwinningen, en er
zijn veel slachtoffers. Het zijn slechts tijdelijke zeges. Maar de
éindoverwinning is al behaald! En die is niet voor de duivel. Jezus is Koning,
Hij versloeg de duivel, Hij versloeg de dood. Ja, de duivel is nog actief. Hij
maakt zeg maar de tegendoelpunten. Maar de éindoverwinning komt niet in gevaar,
nooit. Gelukkig. Jezus heeft de dood overwonnen. Maar er sterven toch nog
mensen? Dan is het toch nog niet klaar met de dood? De predikant zei ook dit:
“al ga ik nog kopje onder als ik sterf en daal ik het graf nog in, ik verdrink
er niet meer in maar ik sta er uit op!” Wat een wonder, wat een genade. Genade
is onverdiende goedheid. Nooit verdiend, door niemand uit de hele geschiedenis.
Maar er is één Mens, Gods Zoon, Die het voor ons verdiend heeft. Die de dood
heeft verslagen. Hij, Jezus, is Overwinnaar. En wij mogen bij de Overwinnaar
horen. Leef ik met Hem in die overwinning? Leef jij met Hem in die overwinning?
Wat
leef ik nog vaak niét in de overwinning. Wat leef ik nog vaak met mijn ogen
gericht op de tegenstander. Bang voor nóg een tegendoelpunt. Bang voor
nóg een tijdelijke zege voor de duivel.
Maar, weer uit genade, mag ik leren mij te richten op Jezus. Opzien naar Hem.
De ogen en het hart gericht op de overwinning. Wetend en gelovend, ondanks
andere signalen, dat de overwinning veilig is. Hoeveel schijnoverwinningen er
ook nog komen. Hoeveel tegendoelpunten er ook nog worden gemaakt.
In het voetbal
kan een ploeg die met 4-0 voor staat, alsnog gelijkspelen. Of zelfs de
overwinning uit handen geven. Maar dat gebeurt Jezus niet. Hij heeft radicaal
overwonnen, niet met de hakken over de sloot, maar radicaal en groots. Wat een
macht, wat een glorie. Wat een machtige Koning is Jezus! En u, jij en ik, wij
mogen bij Hem horen. Nu al mogen we delen in Zijn overwinning. Nu al mogen we
feestvieren. Niet verslappen, de duivel gaat nog rond. Maar Jezus beschermt ons
en doet ons nu al met Hem overwinnen. Straks zullen we volmaakt feestvieren,
met alle mensen die we nu al moeten missen. Met alle mensen uit de geschiedenis
en uit alle uithoeken van de wereld. Glorie aan de Koning! Gefeliciteerd, ook
jij mag bij Hem horen! Ook jij bent overwinnaar!
Wakker
mij aan
mijn
vlam is vaak zo klein
Wakker
mij aan
mijn
geloof is zo vaak verborgen
Wakker
mij aan
mijn
hoop is zo vaak weg
Wakker
mij aan
het
vuur lijkt zo vaak gedoofd
Wakker
mij aan
met Uw
vlammen van vuur
Wakker
mij aan
met Uw
aanwezigheid
Wakker
mij aan
met
tongen van hoop
Wakker
mij aan
houdt
U het vuur brandend
Blaas
Uw adem in mij
blaas
Uw leven in mij
Wakker
mij aan
wakker
ons aan
Kun
je wel dansen van geluk?
Of
alleen huilen, je toekomst is stuk?
Sta
je met volle armen, of lege handen?
Teleurgesteld,
zonder hoop, moet de werkelijkheid nog landen?
Bijzonder
kostbaar ben je, ook zonder kind.
Altijd
geliefd, wat je ook van jezelf vindt.
Al
heb je geen moeder, of mis je veel,
Roep
het uit naar je Vader, Hij maakt je heel!
2020
We schrijven het
jaar 2020. Het is prachtig weer: de zon schijnt aan een helderblauwe lucht, het
is een graad of 14 denk ik. Ideaal weer om buiten te zijn, maar ik zit binnen. Het
is Koningsdag, leve de koning. Met dank aan zijn verjaardag hebben we een vrije
dag. Door alle maatregelen is Koningsdag omgedoopt in Woningsdag. Helemaal niet
erg. Sowieso kan ik als single mijn gang gaan, hoef ik niet per sé met iemand
rekening te houden. Maar dit komt wel heel goed uit. Niet in de verleiding
gebracht door vrijmarkten, door een koninklijke tour, door oranjeconcerten heb
ik alle tijd. Ik zie me nog zitten, aan tafel. Laptop voor me. Ontwerpen, schrijven,
schaven, foto’s zoeken. En dan ’s middags even voor vier uur is ‘ie in de
lucht: mijn eigen website!
Dit is een foto die ik er van maak met mijn telefoon. Heel mooi is de datum van 27 april in beeld. Blij, trots, maar ik deel het nog met niemand. Dat is wel typisch mij: zelf doen, zelf uitvinden, en pas delen en vertellen als het klaar is. Want het is nog niet ‘af’ en ik werk er de weken daarna verder aan. Op 1 juni maak ik het dan bekend.
Terugblik
Vandaag dus een
feestje, want mijn website is 1 jaar in de lucht.
Ruim 4455 bezoekjes
verder (leuk getal). 49 blogs heb ik gepost, dus dit is ook nog eens blog nummer 50.
De website kreeg
een ondertitel. Om in 1 zin duidelijk te maken wat ik doe en wat ik graag wil
bereiken. Die ondertitel werd: met gedichten en
fotoverhalen Licht uitstralen. Licht, inderdaad geschreven met een
hoofdletter. Licht van God. Licht waardoor wij kunnen leven. Licht van de
Koning. Dank aan de Koning Die ons vrijheid geeft. Niet maar één vrije dag,
zoals op de verjaardag van koning Willem-Alexander. Maar telkens weer zet Hij
ons in de vrijheid. Kiezen wij verkeerd, Hij helpt ons weer eruit. Kiezen wij
onvrijheid, Hij helpt ons terug in Zijn vrijheid.
Het afgelopen
jaar heb ik steeds weer gemerkt dat ik met mijn gedichten en fotoverhalen vaak
bij dat Licht, bij God als Schepper, uit kom. Dan zie ik bloemen, en kan ik
niets anders dan mij verwonderen. Dan zie ik vogels vliegen. Neem nu een
zwaluw. In deze tijd komen ze weer terug uit Afrika, waar ze overwinterd
hebben. Zo’n klein vogeltje, 20 gram licht, vliegt duizenden kilometers, op zoek
naar nieuw leefgebied. Dan zie ik de zee, die telkens weer anders is. Water is
water, zou je zeggen. En zo dacht ik ook altijd. Ik loop er nu geregeld langs.
En steeds is het licht anders, zijn de kleuren anders, is het getij anders. Dan
zie en spreek ik mensen. Zo verschillend, zo kostbaar, zo mooi gemaakt. Zo kan
ik nog wel even doorgaan. Wat zou jij noemen als je hier wat mag invullen?
Ik kom vaak uit bij Gods scheppingswerk. En ik kom ook vaak uit bij Gods verlossingswerk. Door de zonde hadden wij mensen de band met God verbroken. En wij kunnen dat niet zelf herstellen. Niemand kan dat. Maar God bedacht een geniaal reddingsplan. Hij stuurde Zijn Zoon Jezus. Jezus betaalde onze schuld, waardoor de band met God weer hersteld is. Daardoor mogen wij weer leven, kunnen wij weer leven. In vrijheid.
Vooruitblik
In mijn eerste
blogartikel schreef ik:
Wanneer ik een fotoverhaal schrijf, heb
ik vaak al wel een idee wat ik er in wil verwerken, maar het verhaal komt pas
écht tot stand als ik ga typen. Tijdens het schrijven ben ik vaak verbaasd over
de inzichten die ik opdoe. En zo zie ik deze website ook: het is niet
kant-en-klaar, maar hopelijk steeds in ontwikkeling. Door weer nieuwe foto’s te
maken, fotoverhalen en gedichten te schrijven en hier te plaatsen. Het is de
start van een reis, een avontuur.
Ready for take-off? Ik wel! En jij? Lees en kijk je mee?
En dat is echt wel gebleken in het afgelopen jaar. Het is een website die niet af is, maar steeds aangevuld wordt. Nieuwe stappen, nieuwe ‘reizen’, nieuwe avonturen. Ideeën voor nieuwe blogs liggen op de plank. Vaak moet ik mij er even toe zetten om te gaan schrijven. Al schrijvende (en strepende ;)) word ik enthousiast, krijg ik energie. Denk ik: ja, dat past er ook bij. En wordt het kiezen of ik dat in dit blog verwerk, of in een volgende. Steeds weer leeft de natuur op, loopt het uit met fris groen. Zo zie ik dit blog ook: steeds weer wordt het gevoed. Steeds weer word ík gevoed. Niet zelf verdiend, maar alles gekregen. Wat een rijkdom, wat een genade. Alle dank en eer aan de Koning. Dank ook voor jullie (stille) meelezen, jullie reacties en aanmoedigingen. Ik zie uit naar het vervolg en kan niet wachten!
Gras groeit
Regen vloeit
Zonnetje gloeit
Fluitekruid bloeit
Naar Hem toegegroeid
Met Hem open gebloeid
