Zomerblog: Als je los moet laten

Als je los moet laten:

Hij houdt vast

Hij houdt jou vast

Hij houdt de ander vast.

Zing maar, vogel

Het is ’s avonds laat. Ik vouw de was nog even op. Een merel zingt, vlakbij. Langzaam wordt hij stiller.

 

Zing maar, vogel,

dan weet ik dat de wereld leeft.

Zing maar, vogel,

ook als het leven wankelt en beeft.

Zing maar, vogel,

je getuigt van Hem die zoveel geeft.

Zing maar, vogel,

ook voor wie niets heeft.

Zing maar, vogel,

ik hoor je zang die door het luchtruim zweeft.

Zing maar, vogel,

ik hoor de dank die eraan kleeft.

Zing maar, vogel,

dwars door lach en tranen heen.

Zing maar, vogel,

dan ben ik niet alleen.

Je bent geliefd

Stel je eens een baby’tje voor. Nog maar pasgeboren. En zo vaak al geliefd. Meteen vanaf de start. Of eerder al, toen het nog in de buik bij mama zat. Zo’n baby’tje heeft niets gedaan, niets gepresteerd. En toch is het al geliefd. Door zijn vader, zijn moeder en door andere familie.

Dat is tenminste het ideaalbeeld. 

Er zijn ook kindjes die niet geliefd zijn. Er zijn situaties dat je pas later van je kindje kunt of bent gaan houden, om wat voor reden dan ook.

Zomerblog: tegenhouden

Laat je niet tegenhouden

wacht niet op de ideale omstandigheden

om te groeien

om te bloeien

om jezelf te laten zien

om jezelf te zijn