Enkele weken geleden bedacht ik: wat nu als ik mijn avonden leegmaak, voor een paar weken. Dan heb ik meer tijd voor mezelf. Tijd om te schrijven. Misschien wel om muziek te maken. Tijd om een wandelingetje te maken na het avondeten (kom maar door met die zomertijd). Tijd om uit de Bijbel te lezen. Tijd voor lange nachten slapen. Ik vond het een mooie ingeving en werd gelijk enthousiast. Ja oke, ik had de afgelopen weken een volle agenda, dus dat lukte nog even niet. Dus daarom ga ik het doen in april. Ik bedacht een soort van slogan, om mijzelf er aan te herinneren. En dat werd: April is voor mij. Als je dat hardop uitspreekt, kan het ook klinken als April is voor mei, dus vóór de maand mei. Dat vind ik dan wel weer een leuk woordgrapje.
