1 juni 2020 was de dag dat ik het bericht de wereld in slingerde dat ik een eigen website heb. Nu (bijna) 5 jaar geleden dus. Hoera, het eerste lustrum van mijn website! Dat mag gevierd worden.
Dus kocht ik bloemen en maakte een taartje. Afgelopen week kwam er
spontaan een gedicht bij mij op over het schrijven. Een heel mooi moment om dat
hier en nu met jullie te delen:
ik schrijf
dan blijf
ik bij
en blij
ik schrijf
en lees
ik denk
en dank
in klein
zit grootheid
in onbeduidend
zit waarde
kijk je mee?
lees je?
door mijn ogen
kijken naar Boven
Dank je wel voor je betrokkenheid. Of je nu vanaf het begin meeleest of
later aangehaakt bent. Of je af en toe wat voorbij ziet komen of elke
nieuwsbrief opent. Of je reageert of niet. Fijn dat je bent!
Als titel van dit bericht schreef ik: eerste lustrum. Dat
suggereert dat er nog meer lustra komen.
Tsja, als het aan mij ligt wel, ik wil nog wel even door met schrijven,
fotograferen, delen. Geen mens kan in de toekomst kijken. Geen mens weet wat er
morgen gebeurt, laat staan over vijf jaar. Dus weten we ook niet of er over 5
jaar weer iets te vieren valt. Dus kijk ik naar Boven, naar God. Hij leidt mij,
ook hierin.
Ik heb het er niet op uitgezocht, maar het boeket pioenrozen dat ik
kocht, heeft 5 takken met bloemen. Dat vind ik dan weer mooi.
