Onderstaand stuk schreef ik in maart 2020, toen de eerste maatregelen tegen het coronavirus werden genomen. Laatst zocht ik het stuk weer op, want ik worstelde weer. En ik las de laatste regels, en kreeg weer hoop. En daarom publiceer ik het hier, nu. In de hoop dat ook jij er wat aan hebt.
In een
flits heb ik het in de gaten. Letterlijk. ‘Overbelicht’ schiet er door mij
heen.
Al een
aantal dagen worstel ik. Met het coronavirus, dat zoveel invloed heeft, ook al
ben ik niet ziek. Aan de ene kant begrijp ik helemaal dat we afstand moeten
houden van andere mensen, voor hun en mijn gezondheid. Aan de andere kant: ik neem
net weer deel aan het sociale leven, kan weer naar het werk, naar de kerk, heb
weer energie om anderen te spreken. Moet ik dat dan weer op gaan geven? En voor
hoelang? Er zijn mensen die het veel moeilijker hebben, wat zeur ik dan? Ik kom
er niet uit en loop er in mijn eentje mee rond.
Na het
avondeten loop ik even naar buiten om iets in de container te gooien. Het
miezert en het schemert al. Ik hoor hoe de vogels fluiten. De afwas kan
wachten, eerst even stilstaan. Ik pak gauw mijn fotocamera. Ik maak mooie
foto’s, hoor de vogels, maar de regen merk ik niet op. Wat is dit genieten. Even
ontsnappen aan de waan van de dag. Op adem komen.
Omdat
het al schemert, experimenteer ik met de lichtinstellingen van de camera en
gebruik ook de flitser. Ik zie dat de foto overbelicht wordt. En in een flits
heb ik het in de gaten. Letterlijk. De foto is overbelicht. Er kwam zoveel
licht bij, dat niet meer te zien is wat er op de foto staat. En ik zie de
parallel: ik heb mijn situatie overbelicht. Er was zoveel aandacht voor, dat ik
de dingen niet meer scherp zag.
Hoe het dan wel moet? Ik heb nog geen idee. Maar ik weet wel opnieuw dat het niet mijn eigen licht is, wat ik op de situatie moet schijnen. Want dan zie ik namelijk niet scherp en ben ik gefocust op mijzelf, in plaats van op God en op de mensen om mij heen. Ik keer terug naar het Licht van de wereld, Jezus zelf. Ik vraag Hem om Zijn licht te schijnen. Om te laten zien wat ik voor anderen kan betekenen en Zijn licht door te geven, juist ook in deze onzekere en onrustige dagen. Dan wordt zichtbaar waar het om gaat en Wie onze Lichtbron is.
Het is altijd leuk om nieuwe bloggers te leren kennen en als je op de mijn e komt zal het wellicht even moeten wennen. En ik gebruik nooit de flitser als ik eens ga fotograferen want het licht is dan veel te belicht. En dan ontvang je toch een ander gezicht. Maar het licht geef ik ook graag aan mijn medemensen door. Daar zijn ook mijn posten op mijn website voor. Daar zijn boodschappen in woorden verborgen die een lichtpuntje voor een ander kunnen wezen. Het enigste wat men hoeft te doen is dan goed mijn woorden te lezen. Schrijven is mijn passie net als fotograferen. En deze deel ik soms onder de woorden of op mijn YT kanaal.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt ook een mooi blog Tine. Inderdaad, goed lezen "tussen de regels door".
Verwijderen