Niet(s) doen

“Wanneer heb je voor het laatst een dag niets gedaan?”  is de vraag die op het labeltje van het theezakje staat. Dat is niet zo moeilijk: deze maand vierde ik drie weken lang vakantie. Kijk en lees je een stukje van die vakantie mee? Want die bestond niet uit alleen maar niets doen. En er was ook iets wat ik niét ga doen.

 

De eerste week was ik als begeleider mee op een groepsvakantie voor mensen met een verstandelijke beperking. En ja, het was vakantie. Maar het was niet alleen maar niets doen. Samen met een team van begeleiders en een kok was het een week lang regelen, aansturen, de aandacht verdelen. En ook: samen op pad, spelletjes doen, shoppen, puzzelen, middenin de nacht voetbal kijken met één van de gasten. Zoveel om op te noemen. Een mooie mix tussen ontspannen en aan de slag zijn.

 

Altijd als ik van zo’n vakantieweek weer thuis kom, moet ik eerst bijkomen. Ik schreef dit gedicht:

 

ik hoef niet meer zorgen

of hoofden tellen

ik hoef niet meer het plan voor morgen

vanavond vertellen

 

ik hoef niet meer óm je denken:

gaat het goed?

maar ik moet nog wel áán je denken:

gaat het goed?

 

mijn armen zijn leeg

mijn hoofd is gevuld

 

weg is de structuur,

de dagindeling

ik kijk terug op dit avontuur

en weet: het is een kanteling

 

het besluit kwam deze week:

geen baan in de gehandicaptenzorg voor mij

want dat is wat ik óók bekeek,

die zoektocht is voorbij

 

mijn armen zijn leeg

mijn hoofd is gevuld

dankbaar voor wat ik kreeg

voor liefde en geduld

 

ik laat los waar ik van heb gedroomd

sta voor vakanties graag weer paraat

ik blijf op zoek naar wat er stroomt

en waar mijn hart op aanslaat 

 

Mijn tweede vakantieweek bestond uit bijkomen van de groepsvakantie en niets doen.

In mijn derde vakantieweek kwam de energie weer terug en ging ik op pad. In de eigen provincie, want daar is zoveel te zien. Ik stapte op de fiets en trapte 35 kilometer weg. Eerst met de fiets in de trein en dan op de pedalen. Natuurlijk ging de camera mee. 

Zie jij de vlinder? 

Geloof, hoop en liefde. Of je gelooft of niet, ieder mens heeft deze drie nodig.

Maisveld met een mooie bloemenrand.

 

Ik ging mee met een rondvaart over het Zuidlaardermeer:

En ik verbleef een paar nachten in een yurt en wandelde en fietste daar ook in de omgeving:

Zó vroeg op pad dat de dauw nog op de bloemen lag. Ik houd er van.

Het kerkje van Fransum

Het kerkje heeft een stenen preekstoel, erg bijzonder.

Die vloer… prachtige kleuren.

Dit was mijn verblijf voor een paar dagen.

 

Niets doen? Niet altijd aan mij besteed.