Vol levensliefde

Dan moet het wel vandaag …

22 november. Een melding in de post-app: er wordt een pakketje bezorgd, het past door de brievenbus. Yes, nu al? Het is een boekje, of beter: meerdere boekjes. Ik pak het uit en ben enthousiast. Leuk om er op mijn verjaardag over te schrijven, dacht ik. Het stukje werd nog niet geschreven, ik had de tijd nog wel.

Tot vandaag. Want als ik het op mijn verjaardag wil promoten, moet het wel vandaag gebeuren ...

 

Hoe leuk is het om dit boekje onder de aandacht te brengen. Niet zomaar een boekje. Een boekje vol leven, vol levensliefde, vol humor, vol glimlach-momentjes, vol gemis (want ook dat is het leven), vol herkenning, vol liefde. Vol met 40 gedichtjes van 40 verschillende schrijvers, waaronder ook een gedicht van mij. Vol met 40 bijpassende fillustraties (foto met illustratie) van en in het geheel ook bedacht door Mariët van de Merwe.

Dus tada, hier is Vol levensliefde. Een mooi kadootje. Voor jezelf, voor anderen. Om te kijken, te lezen, er eens rustig bij te pakken. Voor herkenning, voor een glimlach, voor (mee)leven, voor liefde.

Als mijn kadootje voor jou deel ik hieronder mijn gedicht ‘Sandwich’. Als ik sandwich typ, typ ik er vaak zomaar een t achter. Sandwicht dus. Wicht, meisje, vrouw. Sand, zand. Zandvrouwtje, dat graag op het strand wandelt. Meiske dat af en toe ook ingeklemd zit in/tussen het leven, haar hoofd is daar een ster in. En soms, soms wil ik gewoon een laagje van die sandwich afhalen, of er een sausje bij. Wordt het wat beter behapbaar.

 

Sandwich

Als een sandwich

zit je ingeklemd:

tussen generaties

de jonge, de oude,

het nieuwe, het vertrouwde.

 

Tussen niets doen en prestaties,

werk en privé.

Wat doe je in je vrije tijd?

Raak jij jezelf niet kwijt?

 

Tussen ja of nee,

wel of niet. 

Tussen denk na en geniet. 

Tussen leven en overleven,

pluk de dag, je zorgen maken of je overgeven.

Tussen tijd voor jezelf of tijd voor een ander.

Zo meander

je door het leven.

 

Als een sandwich

zit je ingeklemd,

vaak maakt je hoofd

één grote sandwich van je dag, van je leven.

Laat ie er dan ook maar een lekker sausje bij geven.

In de trein lezen, bladeren, kijken, laten bezinken.

En verder vandaag: een traditie, namelijk een ochtendwandeling op mijn verjaardag. Het was grijs. Het waaide flink uit het noordoosten, dus een koude wind. En toch: ik had de tijd, liet mijn gedachten een beetje gaan, glimlachte om een hond die met een veel te grote stok liep, en genoot (meestal). Een wandeling vol leven en levensliefde. Dankbaar!