Veilig

Je bent niet vergeten
Er is geen dag dat ik niet aan je dacht, nee 
Je bent niet verloren 
Al ben je gebroken, je onschuld gestolen

Ik snap wat jij met al die stilte zegt
Ik hoor je SOS, je SOS

En ik verzamel een leger
Zal hemel en aarde bewegen
Mijn liefde vecht tot je veilig bent

Er is geen afstand
Al voel ik ver weg, ik ben daar waar je bent
Ik kan je overal horen
Ik heb je rug, al lijkt alles verloren 

Ik snap wat jij met al die stilte zegt
Ik hoor je SOS, je SOS

En ik verzamel een leger
Zal hemel en aarde bewegen
Mijn liefde vecht tot je veilig bent
Ja, ik zet alles op alles
Ik laat jou in geen duizend jaar vallen
M'n liefde vecht tot je veilig bent

Matthijn Buwalda

 

Het is begin januari. Terwijl ik dit stukje typ, stormt het buiten. Harde windvlagen. Vogels die niet vooruit maar achteruit vliegen, omdat de wind te sterk is.

Het komt wel overeen met de storm in mijn hoofd, die alweer een aantal weken woedt. Mijn gedachten vliegen alle kanten uit, meestal niet heel positief. Ik verlang naar lichte dagen, naar de zon. En gelukkig, zo net na de jaarwisseling zien we de dagen alweer wat langer worden. Is het iets later donker en ’s morgens iets eerder licht. Terwijl ik uitkijk naar de lente (de eerste narcissen bloeien al!), weet ik dat de winter ook nog lang kan duren. Dat kan beklemmend voelen en dan weet ik het even niet meer. Wanneer wordt het weer wat gemakkelijker? Wanneer gaat die stormwind wat liggen?

Er zijn ook veel goede en mooie momenten. Gelukkig wel. Maar soms voelt het of die winter, of die stormwind maar niet voorbij gaat. Of de wind blijft razen, mij van mijn stuk brengt. Ik weet dat het weer anders wordt en toch …

 

En dan is er het lied wat hierboven staat. Vorig jaar werd het naar het Nederlands vertaald. Het is een favoriet van mij geworden. De ik-figuur kan een mens zijn, maar we weten allemaal dat mensen niet alles kunnen, hoe goed ze het ook bedoelen. Dat ze steken laten vallen. Andere mensen, maar wijzelf ook. De ik-figuur kan ook God zijn. En dan wordt het wel waarheid, volledig. “Ik zal hemel en aarde bewegen, mijn liefde vecht tot je veilig bent.” Daar aan het kruis werd gevochten. Gevochten tot we veilig waren. Stuk voor stuk. Niet maar voor even, een noodoplossing. Het is voor altijd. Ook als het stormt. Daar klamp ik me dan maar aan vast. Beter: Hij houdt mij vast, Hij houdt ons vast. Hij vecht, tot we veilig zijn. Tot de storm gaat liggen. Tot het donker voorbij is.

We mogen onze SOS naar Hem uitroepen, uitschreeuwen. En als dat niet lukt: “Ik snap wat jij met al die stilte zegt.” Als we niet (meer) kunnen spreken, verstaat God ons ook. Wat een rust mag dat geven. Ook als de storm hevig woedt, zijn we veilig. Hij zal niet elke storm stillen, soms moeten we er dwars doorheen. Maar Hij laat ons niet vallen. Laten we proberen ook elkaar niet te laten vallen, maar elkaar overeind houden. Elkaar wijzen op Hem Die ons vasthoudt. Tot we veilig zijn.