Het einde van het jaar. Tijd voor een terugblik. Ik beschreef voor dit blogbericht 23 mooie momenten en zocht 23 mooie foto's uit van 2023. Vooral die 23 foto's waren lastig, het had net zo gemakkelijk het dubbele kunnen zijn. Lees en kijk je mee?
Bedankt voor het meelezen, meekijken, reageren op mijn blogs, ook dit jaar weer. Fijne jaarwisseling en alle goeds, geluk en gezondheid in 2024 gewenst!
Daar stond ‘ie,
de kerstboom. Gekregen. Een nepperd, voor een echte kerstviering, een echt
kerstgevoel. Jaap hield er niet zo van, van kerstbomen. Maar ja, een gegeven
paard (of boom) he…
Hij had geen nee
durven zeggen toen zijn moeder er mee op de stoep stond. Blijkbaar had hij nog
niet genoeg geleerd op de assertiviteitstraining dit jaar, bedacht hij met
enige zelfspot.
En nu dan? Hij
weigerde versiering te kopen en op zolder had hij ook niets meer liggen. En een
kale boom was toch ook geen gezicht? Verkopen dan maar? Ach, Marktplaats had
hij geen verstand van.
Ineens wist hij
het.
Hij stopte de
boom zo goed mogelijk terug in de doos, bond er een stuk touw omheen en maakte
het vast op de bagagedrager van zijn fiets. Jas aan en gáán.
Als die mensen niet naar de boom konden komen, moest de boom maar naar hen
toekomen.
Nooit eerder was
hij hier geweest. Natuurlijk was hij er wel eens langs gefietst, maar nooit had
hij er naar gekeken. Laat staan vaart minderen en afstappen, zoals nu. Wat zou
hij eigenlijk zeggen? Tijd om na te denken had Jaap niet. “Kan ik u helpen?”,
hoorde hij. Een rijzige gestalte kwam op hem af. “Ja, nee, eh.. ik kom wat
brengen”, hakkelde Jaap. “Deze kerstboom hield me in zijn greep, misschien kunt
u er wat mee”. “Vast wel, loop maar mee”, antwoordde de onbekende.
Jaap voelde
opluchting, maar was ook benieuwd wat er ging komen. Hij nam de doos van zijn
fiets af en liep gauw achter de ander aan. Zijn hart bonsde in zijn keel. Ze
kwamen in een grote ruimte, met allemaal mensen die er heel gewoon uitzagen. “Deze
meneer komt ons een kerstboom brengen”, zei de man tegen de anderen. Tot Jaap
zijn verbazing begonnen ze te klappen en te juichen. “Ik was zo bang dat we
niets zouden hebben”, zei een vrouw. “Nu is ons hart gevuld”, zei een ander.
“De boom hield me
in zijn greep”, zei Jaap, “maar nu zie ik dat hij jullie gegrepen heeft, op een
positieve manier”.
Ze zetten de boom
samen op, versierden hem met ballen en lichtjes en babbelden ondertussen over
van alles. Waarom was hij hier niet eerder geweest? Was dit dezelfde Jaap die
vanochtend nog zo bang en gesloten was? Hij was bevrijd, en de mensen ook,
figuurlijk gezien.
Voldaan liep Jaap
de deur uit. Hij floot een kerstlied: Eer
zij God die onze Vader en die onze Koning is. Eer zij God die op de aarde naar
ons toe gekomen is.
Hij fietste naar huis, weg van de gevangenis.
Toegegeven: de
foto’s zijn van begin oktober, een aantal weken oud dus. Maar ze zijn te mooi om
niet te laten zien. Dat ik buiten liep, in de zon, met alle fraaie
herfstkleuren, is te mooi om zomaar te vergeten. “Loop” je mee?
De afgelopen weken ben ik bezig geweest met iets nieuws. Iets waar ik me helemaal in kon uitleven. Mijn creativiteit de vrije loop kon laten. Vandaag mag het de wereld in: ik heb mijn eigen verjaardagskalender gemaakt… en hij is te koop!
Het is een unieke
kalender geworden: door mijzelf ontworpen en met gebruik van eigen foto’s. Foto’s
van landschappen, bomen, dieren en gebouwen. Sommige foto’s hebben eerder op
mijn blog gestaan, anderen heb ik niet eerder laten zien. Alle seizoenen komen aan
bod. De afmeting is 15 x 42 cm. Dus alle ruimte voor verjaardagen en andere
bijzondere data die je wilt onthouden.
Om je een indruk
te geven, zijn hier wat afbeeldingen van de kalender:
De kalender is te koop voor € 15 per stuk, eventuele verzendkosten komen er nog overheen. Ik zou het heel gaaf vinden als je de kalender bestelt. Meerdere kan natuurlijk ook, bijvoorbeeld om kado te doen. En al zou je ‘m niet gebruiken als verjaardagskalender, elke maand andere foto’s is natuurlijk ook heel mooi. Om te bestellen kun je me een mailtje / appje sturen met je adresgegevens en het aantal dat je wilt bestellen, dan maak ik je bestelling in orde.
Een tijd geleden kwam ik via sociale media een evenement tegen: 1000 dichters marathon.
Op de website van de organisatie staat dit er over:
Dit jaar vindt de 40e editie van het mooiste poëziefeest van Nederland, De Nacht van de Poëzie, plaats. Om dat te vieren pakt ILFU groots uit met de heerlijk megalomane tweeweken-durende manifestatie 1000 Dichters.
Op 24 september trappen we 1000 dichters af tijdens de Utrechtse Boekenmarkt op het Vredenburgplein met de officiële beëdiging van onze nieuwe Dichter des Vaderlands: Babs Gons. Haar eerste gedicht zal het officiële startsein zijn van twee weken onophoudelijk voordrachtsplezier waar iedereen naar kan komen luisteren en dus ook zelf aan kan deelnemen. Daarna volgt een tournee van twee weken langs boekhandels in alle provincies in het land en keert de karavaan op 7 oktober weer terug naar Utrecht voor de duizendste dichter en 's avonds natuurlijk de 40ste Nacht van de Poëzie.
Alle optredens zijn online per livestream te volgen en terug te zien op de pagina https://ilfu.com/1000dichters. Uiteindelijk vormen ze een online poëziebloemlezing van duizend voorgedragen gedichten, die samen de veelzijdigheid van de Nederlandse poëzie laten horen, in alle talen en dialecten die er in ons land worden gesproken.
Ik
heb me opgegeven om mee te doen en ben dus 1 van de
1000 dichters. Op 30 september draag ik een eigen gedicht voor. Speciaal
voor deze gelegenheid klom ik in de pen. Wat ik ga voordragen blijft nog even
geheim. De karavaan is op 30 september in de stad Groningen bij Boekhandel
Riemer. U en jij kunt er live bij zijn. Ik mag om 12.45 uur. Ook is het te volgen
via de livestream. Ik zou het heel leuk vinden als je komt, welkom!
“Wanneer heb je
voor het laatst een dag niets gedaan?”
is de vraag die op het labeltje van het theezakje staat. Dat is niet zo
moeilijk: deze maand vierde ik drie weken lang vakantie. Kijk en lees je een
stukje van die vakantie mee? Want die bestond niet uit alleen maar niets doen.
En er was ook iets wat ik niét ga doen.
In de afgelopen
weken waren er veel ongelukken in het nieuws. Verdrinkingen, auto-ongevallen,
branden. Mensen raakten gewond, anderen kwamen om het leven. Het toont (weer)
aan hoe kwetsbaar het leven is. En ergens weten we dat wel. Maar hoe vaak
denken we niet dat het alleen bij anderen gebeurt?
Dat we kwetsbaar
zijn, hoeft ons niet te verlammen. We mogen ons kwetsbaar weten én afhankelijk.
Afhankelijk van Gods zorg en bescherming. Hij is er altijd bij. Al merken we
het niet altijd op, Hij zorgt voor ons en draagt ons. Lost dat al onze vragen
op? Nee, zeker niet. Bij al onze vragen, bij alle verdriet en tegenslag mogen
we uitzien naar de dag dat alle tranen gewist zijn en we elkaar weer zullen
zien.
Of alles je voor
de wind gaat of als je geraakt en verwond bent door het leven: we zijn veilig
bij God. Ik hoop dat je dat kunt geloven en je houvast geeft.
hoe kwetsbaar is
ons leven
hoe broos ons
geluk
ineens kan alles
anders zijn
is er zoveel stuk
je leven staat op
de kop
niets is
hetzelfde
vanaf nu, sinds
dat erge, ben jij
nooit meer
dezelfde
een ‘morgen’ is
er niet meer
geen toekomst,
geen hoop
verdriet, pijn,
onzekerheid gaan
met je op de loop
ik vraag God je
te dragen
Zijn hand in jouw
hand
kom bij Hem met
je vragen
Hij houdt altijd
stand
dan is niet alles
opgelost
niet alle leed
voorbij
was het maar
waar. Maar ik geloof:
Hij is er wél bij
ooit wordt de
nacht weer een dag
zijn tranen
gewist
ooit klinkt ook
weer jullie lach, die
je zo had gemist
broos en
kwetsbaar is ons bestaan
als een stofje in
het heelal
tóch zijn we veilig:
God zorgt en
draagt
altijd en overal
KLEUREN
er is meer dan
zwart óf
wit
zoveel kleur wat
er tussen zit:
groen en blauw
licht, fris als
dauw
indigo, violet
al iets warmer
van opzet
geel, rood,
oranje
hiermee vlam je
door het leven
zoveel kleuren je
gegeven
zie je veel grijs
of zwart?
kom, lucht je
hart
open je ogen,
kijk om je heen
er is zoveel meer dan zwart en wit alleen
Mijn omzwervingen
hebt u opgetekend,
vang mijn tranen
op in uw kruik.
Staat het niet
alles in uw boek?
Psalm
56:9
De HEER heb ik
lief, Hij hoort
mijn stem, mijn
smeken,
Hij luistert naar
mij,
ik roep Hem aan,
mijn leven lang.
Psalm
116:1 en 2
Er kunnen van die
periodes zijn in je leven dat je op zoek bent. Op zoek naar wie je bent, wat je
leuk vindt, waar je blij van wordt. Op zoek naar wat je kunt, waar jij talent
voor hebt. Op zoek naar welke richting of welk profiel je zult kiezen op school.
Op zoek naar een baan die jou ligt, of hoe je na je pensioen je dagen wilt
invullen.
Op zoek misschien
ook wel naar God. Op zoek naar Wie Hij is, waar Hij is in uw / jouw leven, wat
Hij doet.
Ikzelf zit midden in zo’n zoektocht. Op zoek naar wie ik ben en wat ik kan. Hoe ik God mag eren en met Hem en voor Hem mag leven. Dat is niet altijd gemakkelijk, confronterend zelfs. Maar ik weet en geloof dat het de moeite waard zal zijn. Dat er mooie dingen uit zullen komen.
3 foto’s
Vandaag zei ik
tegen iemand: “ik wil laten zien hoe mooi de wereld is en hoe mooi het licht is”.
Vanavond dacht ik daar tijdens een wandelingetje nog even over na en bedacht
mij dat ik het ook zélf wil zien. Dat klinkt misschien logisch. Maar als ik
even in de knoop zit en mezelf terugtrek, lukt het niet altijd om naar buiten
te gaan, of om mijn omgeving te zien. Ik kijk wel, maar zie het niet, zoiets.
Vanavond was ik aan het twijfelen of ik nog wilde gaan lopen. Er was een dreigende lucht, het leek te gaan regenen. Maar volgens de weer app bleef het droog. Dus ik er toch op uit. En toen zag ik het mooie licht, de zon die fel schijnt. Bomen en struiken die afsteken tegen de donkere wolken. Hoe mooi past het dan bij mijn eerdere uitspraak van vandaag. Ik deel de foto’s hier met jullie.
Een paar dagen was ik op Vlieland. Volop buiten geweest en ook volop geluierd. Gewandeld, gefietst, foto’s gemaakt, gelezen, geschreven, uitgerust. In dit blog laat ik je meekijken. “Stukje Vlieland” heb ik het blog genoemd, geïnspireerd door wat ik er tegenkwam.
hier
is geen daar
is geen dan
geen toen
geen later
geen morgen
geen zorgen
geen vragen
hier
gedragen
meegenomen
door het zand
en de wind
de golven
de wolken
hier
is alleen hier
alleen nu
hier
waai ik uit
en adem in
Februari is alweer bijna voorbij. Hoog tijd voor een fotoblog. En omdat het zo lekker allitereert, heb ik het blog Februarifoto’s genoemd. Foto’s, filmpjes, vrolijke bloemen, vogels: het komt allemaal voorbij gevlogen.
‘De lente begint in de winter’. Die titel zag ik eens staan op de cover van een tijdschrift. Het was het tijdschrift van de Vogelbescherming. Of ik het artikel gelezen heb, weet ik niet meer. Het zal er vast over zijn gegaan dat bosuilen al in de winter een nest bouwen en eieren leggen. Dat er vogels zijn die bij vorst al ‘denken’ aan een nestje en het voorjaar. In de winter treffen ze al voorbereidingen, zodat de lente ook los kan barsten als het volgens de kalender lente is.
Een nieuw jaar is begonnen. Vaak wordt er dan vooruit gekeken: wat staat er dit jaar op de planning? Welke (sport)evenementen zijn er? Ga je examen doen? Een opleiding kiezen? Ben je toe aan een (nieuwe) baan? Hoe gaat met jou zelf? In je gezin, als je dat hebt? Je man / vrouw / kind?
Vooruit kijken kan mooi zijn, als je leuke plannen hebt. Maar wat als vooruit kijken niet lukt? Omdat je geen begin ziet. Omdat er geen uitzicht is. Omdat het mistig is. Durven we dat dan even onder ogen zien?
Dat is de achtergrond van dit gedicht. Ik wens je een goede en hoopvolle dag, elke dag in dit pas begonnen jaar. En als dat niet lukt: weet dat het niet van jou afhangt. Er wordt voor jou gezorgd.
