bij de zee
wordt
het ja of nee
waai
ik met alle winden mee
of loop er tegenin
Er zijn van die dagen
die je
liever overslaat
dat
het huilen je nader
dan
het lachen staat.
Er
zijn van die dagen
dat er
meer wolken zijn dan blauwe lucht
dat je
voor die brij
maar
liever wegvlucht.
Er
zijn van die dagen
dan
kijk je er nóg eens naar
zoveel
vragen, puzzelstukjes,
je
antwoord is nog lang niet pasklaar.
Er
zijn van die dagen
nauwelijks
in woorden te vatten
wat
voel je, raakt je, beweegt je?
Wat
zijn je valkuilen en wat je schatten?
Er
zijn van die dagen
dan
weet je het niet meer.
“Kom
maar, schuil maar,
hier
ben je veilig”, spreekt de Heer.
Zijn
armen vangen je op
Zijn
handen dragen
Zijn
ogen zien jou
óók op
van die dagen.
Vorige week werd er bij ons in de kerk een kindje gedoopt. Voor het kindje en de ouders schreef ik een gedicht. Het eindigt zo:
het water
op je hoofd
laat zien wat God heeft
beloofd:
er is Leven voor jou, nu en
later!