Doop

Vorige week werd er bij ons in de kerk een kindje gedoopt. Voor het kindje en de ouders schreef ik een gedicht. Het eindigt zo:

 

het water

op je hoofd

laat zien wat God heeft beloofd:

er is Leven voor jou, nu en later!

 

Altijd mooi als er wordt gedoopt. God zelf, Die alles maakte, komt naar de mensen toe. Naar u, naar jou, en ook naar dit kindje. Hij belooft voor je te zorgen, je vrij te spreken, je te vernieuwen. Een doopdienst is daarom vaak een blij en feestelijk gebeuren.

Tegelijk kan een doop moeilijk voor je zijn, of pijnlijk. Als je kind, wat je hebt laten dopen, niets meer met de kerk of met God te maken wil hebben. Als je graag zelf daar aan het doopvont had willen staan met een kindje. Maar je kreeg geen kinderen, of het is gestorven.

Ook als het moeilijk voor je is, laat de doop zien wat God heeft beloofd. Beloofd aan dit kindje, beloofd aan jou: er is Leven voor jou, nu en later. Als je opgroeit, mag je leren wat de doop betekent, wat joúw doop betekent. Namelijk dat je voor altijd verbonden bent aan God. Niet vastgebonden, maar verbonden. Er is een verbond, een relatie tussen God en jou. Hij houdt jou vast en daarom is het leven mogelijk. Een gemakkelijk leven? Nee, lang niet altijd. Een rijk leven? Ja.

Ik hoop dat door het water heen, misschien zelfs door je tranen heen, die rijkdom zichtbaar wordt.  

Toevallig mocht ik deze zondag ook de bloemen in de kerk verzorgen. Dit is het geworden:

 

Doopvont, bloemen, bijbel 

en kruis in één beeld vastgelegd.