Zing maar, vogel

Het is ’s avonds laat. Ik vouw de was nog even op. Een merel zingt, vlakbij. Langzaam wordt hij stiller.

 

Zing maar, vogel,

dan weet ik dat de wereld leeft.

Zing maar, vogel,

ook als het leven wankelt en beeft.

Zing maar, vogel,

je getuigt van Hem die zoveel geeft.

Zing maar, vogel,

ook voor wie niets heeft.

Zing maar, vogel,

ik hoor je zang die door het luchtruim zweeft.

Zing maar, vogel,

ik hoor de dank die eraan kleeft.

Zing maar, vogel,

dwars door lach en tranen heen.

Zing maar, vogel,

dan ben ik niet alleen.