Zomerblog: Goudgeel

Goudgeel graan

golft boven de grond

zwaluwen zwenken

en zwieren

alsof er geen narigheid bestond

 

de wind waait

wappert steeds zo hard,

bijna de haren

van mijn hoofd,

verdrijft de wolken, verruimt mijn hart:

 

nóg een weg,

nieuwe gedachten

een blijde blik en

frisse moed,

genade, vrede, hoop en krachten

 

’t glas is niet

halfvol of halfleeg,

zo te leven is

gegeven,

opnieuw sta ik stil bij wat ik kreeg:

 

rijk leven!

Met God aan mijn zij

is er toekomst en

wacht de oogst:

mijn beker vloeit over, Hij maakt vrij!